Κοινοβουλευτική ολιγαρχία

του Ανδρέα Καρακώστα

Τα έργα και τις ημέρες τους ομολογουμένως δύσκολα θα ξεπεράσω, αλλά το ψευτοδίλημμά τους μπορώ με χαρακτηριστική άνεση…
Το περίφημο και κακόγουστο συνάμα «Μνημόνιο 2 ή χρεοκοπία», απλώς δεν μπορεί να τίθεται σε μια χρεοκοπημένη χώρα με υπερχρεωμένους, υποαμοιβόμενους κι απαξιωμένους πολίτες. Γιατί δεν συνιστά δίλημμα, συνιστά φάρσα…

Κάθομαι και τους καμαρώνω τις τελευταίες ώρες… Θλίβομαι. Ισως γιατί έχω εξαντλήσει τα όρια της όποιας ανοχής μπορεί να ‘χε απομείνει κι εξαντληθεί από την αμετροέπεια, την πρόκληση, ανθρώπων που δεν φαίνονται διατεθειμένοι, παρ’ όλα αυτά, να σταματήσουν εδώ.
Διάβασα ότι ο Ξυνίδης του ΠΑΣΟΚ, σκοπεύει να ιδιωτεύσει. Εξεπλάγην που προτίθεται να το κάνει μόνο αυτός. Ειλικρινά! Θα περίμενα πως στοιχειωδώς θα έκαναν το ίδιο τουλάχιστον καμιά κατοστή από τους συναδέλφους του. Εκείνους που στήριξαν το ξεπούλημα, που νομιμοποίησαν την έκπτωση και τον εξευτελισμό, που μεθόδευσαν όλοι εκείνοι που σήμερα επιχειρούν να διατηρήσουν στην επιφάνεια το σενάριο μακράς παραμονής του Παπαδήμου και της ΠΑΣΟΚικής κυβέρνησής του.

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω εάν η πορεία που η πανίσχυρη μειοψηφία επέλεξε, θα μπορέσει ν’ αναστραφεί στο προβλεπτό μέλλον. Εχω χίλιους δυο λόγους να υποψιάζομαι, ότι δεν θα είναι εύκολο να συμβεί. Τουλάχιστον αυτό υπαγορεύει η κοινή λογική και η αριθμητική!
Γι’ αυτό που είμαι όμως βαθύτατα πεπεισμένος, είναι για την ποιότητα των κοινοβουλευτικών μας ανδρών και της δημοκρατίας που έχουν επιβάλει… Εκείνης της… «επικαιροποιημένης», της κομμένης και ραμμένης στα μέτρα τους. Μιλώ για εκείνη την δημοκρατία που φοβάται την βούληση των «καιροσκόπων» βουλευτών της, τους οποίους θεωρεί διατεθειμένους να καταψηφίσουν την… ρύθμιση, μόνο και μόνο για να διεκδικήσουν την επανεκλογή τους. Για εκείνη την δημοκρατία που είναι διατεθειμένη να νομιμοποιήσει την περαιτέρω ύφεση, την περαιτέρω δανειοδότηση για την εξασφάλιση των τοκοχρεολυσίων των δανειστών, με μια ρύθμιση, σαν να πρόκειται για κάποια πονηρή διάταξη νομοσχεδίου!

Αυτή είναι η δημοκρατία που οικοδόμησαν και στηρίζουν με νύχια και με δόντια. Απόδειξη πως κανένα από τα επιχειρήματα που ακούστηκαν τις τελευταίες ώρες απ’ όσους προτίθενται να υπερψηφίσουν ή να καταψηφίσουν το Μνημόνιο, δεν σχετίστηκαν με το «δημόσιο συμφέρον». Ο όρος χρησιμοποιείται μόνο ως κερασάκι στην τούρτα τους, για να καλύψει μύχιες σκέψεις, ανομολόγητες επιδιώξεις και μεθοδεύσεις, που αποκαλύπτει ο ένας για τον άλλο, προκειμένου να τον εκθέσει…

Η αλήθεια των πράξεών τους όμως, βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπη πλέον με την ελληνική κοινωνία. Την απαξιωμένη κι αφημένη κυριολεκτικά στην τύχη της κοινωνία που καλείται να συγκατανεύσει με την σιωπή και την ανοχή της και πάλι στο έγκλημα, μέχρι το επόμενο, που θυμίζω πως ο Μπεγλίτης προσδιόρισε για τον ερχόμενο Ιούνιο…

Πηγή