Άργησα να μάθω τους κανόνες του παιχνιδιού και τώρα είναι σαν να τρέχω να προλάβω ένα τρένο με τα πόδια. Όσο κι αν εγώ τρέχω,τόσο αυτό απομακρύνεται. Η ζωή είναι μία.
Τι κάνεις όταν ξέρεις ότι έχασες ? Είμαι ακόμα 21. Άρα έχω τουλάχιστον 20 χρόνια μπροστά μου..Θα τρέχω χωρίς νόημα ή θα γίνω ένα ακόμα άχρηστο ρεμάλι,ένα βάρος σε αυτούς που με αγαπάνε. Που είναι η χαρά ρε μάγκες? Οι φίλοι ?Πουθενά.Γιατί όταν πιάσεις πάτο όλοι σε ξεχνούν, και η ανωτερώτητα του ανθρώπινου είδους πάει στα σκουπίδια όταν δεν υπάρχει χώρος για όλους για μια θέση στον ήλιο.Μα το χειρότερο απ'όλα είναι ότι πάντα κάτι γίνεται και σου αναπτερώνεται το ηθικό,κι εκεί που πας να πετάξεις ξανά,έρχεται ο διάολος και σου κόβει πάλι τα φτερά.Ύστερα σε φτύνει και γελάει με τις ώρες πάνω από το τσακισμένο σου κορμί.Το μύνημα που θέλω να περάσω μέσα από τα λόγια μου είναι να εμπιστεύεσαι μόνο την μάνα σου και να μην αφήνεις καμία ευκαιρία να κυνηγήσεις τα όνειρα σου,για κανέναν και για τίποτα.
Αναγνώστης
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου